Vandaag strijken we neer op het Rode kruisplein in Hechtel. Het is de bakermat van Rik, die hier 40 jaar geleden vertrokken is naar het beloofde land. Aan dit plein lag de jongensschool waar hij vaak geknikkerd heeft in het gele zand. Want geel zand hebben ze hier genoeg. Het hele dorp is omringd door duinen, bossen en heide. Het grootste deel is militair terrein waarvan we de grenzen meermalen overschreden hebben op die dag. Achteraf gezien en gehoord niet verstandig maar het was pinksteren en dus vertrouwden we maar op de heilige geest, die in deze streken nog redelijk aktief is.
Onze route liep rond de zuidpunt van het dorp naar de begijnenvijvers. Hier was het heerlijk zitten in de zon op het terras. Zoveel soorten biertjes tegen dorpshuis prijzen hadden we niet verwacht. Rik ontmoette hier nog een schoolvriendje, die ook de 65 jaar grens ‘zichtbaar’ gepasseerd was. De terugweg ging zeer vlot over paden die veranderd waren in maisvelden en langs typisch vlaamse plattelandse creatieve bebouwing.
Na afloop samen met Gundel nog een frietje gegeten uit een puntzak. De eigenaren van het frietkot waren nederlanders, die hier in deze contreiren graag hun ondernemerskunsten etaleren. Een mooie en plezante dag. Volgende keer nemen we de noordelijke route.